Kunststichting Petrus Wolfs

Petrus Winandus Hubertus Wolfs werd op 7 juli 1902 geboren tte Eijsden. In 1919 trad hij in dienst bij de Nederlandse Spoorwegen en werd al snel overgeplaatst naar Baexem. Dit was de eerste van de ruim dertig verhuizingen die hem te wachten stonden. Vanwege zijn ongehuwde staat, maakte dat hem de geschikte man om op elk willekeurig station in Nederland ingezet te worden. Tot 1946 was dat het geval, totdat hij definitief terugkeerde naar Eijsden als stationschef. Van de vele plaatsen waar hij verbleef, voelde hij zich naast Eijsden, thuis in Bergen, Alkmaar, Weert en Tegelen. In 1960 ging hij met vervroegd pensioen.

Vanaf zijn jeugd had 'Pierre' (zoals hij in familiekring werd genoemd), belangstelling voor beeldende kunst en muziek. Rond 1936, tijdens zijn verblijf in Voorschoten, begon Pierre met het schilderen in olieverf. Omdat hij de behoefte voelde aan theoretische en praktische scholing volgde hij in de oorlogsjaren diverse tekencursussen.Ook kreeg hij individueel tekenles van de bekende Co Chevalier. Zijn toewijding bestonduit het verzamelen van kunstboeken, ontmoetingen met andere kunstenaars en het bezoeken van musea en tentoonstellingen.Wat begon als een liefhebberij, ontwikkelde zich na de oorlog tot een rijping die ook voor buitenstaanders waardering opleverde. In zijn atelier (de zolder van het ouderlijk huis aan de Vroenhof) ontstonden honderden originele kleurrijke schilderijen met de meest uiteenlopende onderwerpen.

Rond 1960 werd Petrus Wolfs ontdekt door de gevestigde kunstwereld en in de pers meedere malen als een naief schilder betiteld. in de meest produktieve jaren, tussen 1960 en 1980, schilderde hij vooral Limburgse taferelen. De grote omvang van zijn nagelaten werk kwam mede door de verminderde lust zijn schilderijen te exposeren en te verkopen. Petrus Wolfs hield zijn werken liever om zich heen, dan ze aan onbekenden te moeten afstaan.

Tot op hoge leeftijd was hij betrokken bij het Eijsdende maatschappelijk leven en het kunstgebeuren daarbuiten; Zo nam hij nog vioolles in Vise en bezocht  z'n favoriete cafeetjes, die hij in zijn laatste jaren prachtig uitbeeldde.

Meer informatie over deze bijzondere Eijsdenaar is is terug te vinden in het boek 'Petrus Wolfs', een uitgave van 'Eijsdens Verleden" uit 1983.Dit is te verkrijgen via de Kunststichting Petrus Wolfs.